چرا خداوند جهان را برای ائمه خلق کرده است؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم روايت «لولاک لما خلقت الافلاک» ( بحارالانوار ج 15، ص 28؛ ج 16، ص 406، و ج 57، ص 199 ) و روايت «... و لولا على لما خلقتک و لولا فاطمة لما خلقتکما») مستدرک سفينه البحار، شيخ على النمازى، ج 3، ص 168 و 169.) و نيز: «فلولاکم ما خلقت الدنيا و الأخرة و لا الجنة و النار ( همان، 167.) که تقريبا همگي با يک سياق به سوال شما مربوط ميشود . با فرض اينکه اين روايات با سند صحيح نقل شده باشند, در اين باره، يکى از سه معناى زيرشايان توجه است: 1. هدف از خلقت جهان، چيزى است که جز با وجود پيامبر(ص) و اهل بيت او تحقق نمى‏يابد. از ديدگاه قرآن، همه جهان براى انسان آفريده شده است: «خَلَقَ لَکُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً» بقره (2)، آيه . انسان نيز براى بندگى - که تنها راه کمال و سعادت جاودان است آفريده شده است: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ» ذاريات (51) . حقيقت عبادت خداوند و پويش راه کمال در ميان انسان‏ها نيز محقق نمى‏شود؛ جز با هدايت پيامبران. از آنجا که نبى اکرم(ص)، پيام آور دين کامل الهى است، و اهل بيت او تکميل کننده کار او هستند پس جز با وجود ايشان در ميان بندگان خدا، هدف آفرينش به طور کامل محقق نمى‏شود. 2. پيامبر(ص) و ائمه مى‏توانند تمام هدف از آفرينش جهان را در خود متجلّى کنند و محقّق سازند؛ به طورى که بدون ايشان هدف از خلقت جهان محقق نمى‏شد؛ اگر چه ديگر انسان‏ها هر يک به اندازه مرتبه کمالشان، آن هدف را به طور نسبى محقّق کرده‏اند. به عبارت ديگر هدف از خلقت انسان، رسيدن به حد اعلاى کمال امکانى است. اين هدف در مرتبه نهايى آن در اولياى خاص الهى و انسان کامل تحقّق مى‏يابد و انسان کامل؛ بلکه اکمل اولياى الهى پيامبر(ص) و ائمه است. 3. گفتيم پيامبر و ائمه کسانى اند که هدف آفرينش جهان را به تمام و کمال در خود محقّق ساخته اند؛ اما براى اينکه انها بتوانند در اين دنيا چنين کمالى را در خود محقّق سازند، بايد همه اين جهان آفريده مى‏شد و همه اين انسان‏ها - چه مؤمن و چه کافر - خلق مى‏شدند تا مثلا پيامبر اکرم(ص)، مجال رشد و تکامل پيدا کند و قابليت‏هاى خود را در شرايط مختلف به فعليت رساند. انسان‏هاى ديگر نيز هر يک به اندازه مرتبه کمالشان، غرض از خلقت‏اند؛ يعنى، هر اندازه کمال آنان بيشتر باشد، به غرض اصلى از خلقت نزديک‏تراند و هر اندازه نقصان دارند، از آن دورتر. فرض کنيد مربي يک تيم به بازيکنان تيم مي گويد اگر شما نبوديد اين مسابقه را برگزار نمي کردم . ايا معناي اين جمله اين است که تماشاگران در اين بازي و موفقيت تيم هيچ نقشي ندارند ؟ در ست است هدف نهايي ( برنده شدن ) به دست بازيکنان است اما چه بسا بسياري از تماشاگران خود در محله خود اهل بازي و ورزش اند و به اندازه تلاش خود در ساخت ورزشگاه و برگزاري بازي سهيم بوده اند .( اين مثال از جهاتي ناقص است اما براي تقريب به ذهن مفيداست .) سه معناى ياد شده با يکديگر قابل جمع است؛ خداوند، مى‏خواهد همه انسان‏ها به کمال نهايى برسند و اين کمال، متوقّف بر اطاعت از دين الهى است و دين کامل و خاتم را پيامبر اسلام(ص) آورده است. از سوى ديگر هر انسانى، به اندازه‏اى که به کمال مى‏رسد، هدف از خلقت را در خود محقّق ساخته و در کوتاهى‏ها و نقصان‏هاى اختيارى‏اش، از هدف آفرينش دور شده است. پس وجود اين کمبودها، غرض اصلى نيست. هدف اصلى، کمال مخلوقات است و پيامبر(ص) و ائمه تجلّى کامل و پيشاهنگ آن اند. در مورد ائمه و حضرت زهرا به طور خاص بايد اشاره کرد که امامان حافظ دين هستند و اگر پس از وفات پيامبر(ص)، امامت نبود، دين پيامبر(ص) به انحراف کشيده مى‏شد. از طرف ديگر خداوند، دين خاتم را از طريق «امامت» حفظ مى‏کند وچون امامان - به جز حضرت على(ع) - همه از فرزندان حضرت فاطمه(س) هستند, بقاء دين از اين نظر به وجود حضرت زهرا پيوند مي خورد . موفق و پيروز باشيد.