باسلام خدمت شما پرسشگر محترم اولا همانطور که امام راحل عظيم الشان ره در وصيت نامه خويش فرمودند « آنچه به من نسبت داده شده يا مىشود مورد تصديق نيست، مگر آنکه صداى من يا خط و امضاى من باشد، با تصديق کارشناسان؛ يا در سيماى جمهورى اسلامى چيزى گفته باشم ..»(صحيفه امام،ج21،ص451) اين خاطره نيز مصداق همين وصيت نامه امام ره بوده و به همين دليل فاقد هر گونه اعتباري مي باشد دوما حضرت امام خميني ره به عنوان رهبر انقلاب اسلامي و همچون هر رهبر حکومتي ضمن احترام به قواعد ديپلماتيک مشروع، بر پيگيري مشکلاتي که لازم بود از مجاري ديپلماتيک پيگيري شوند تاکيد داشت . سوما ايشان در اوج شرايط انقلابي که ممکن است به ذهن برخي برسد که انقلاب اسلامي قصد قطع رابطه با کشورهاي دنيا و به ويژه کشورهاي وابسته به غرب و شرق را داشت ، طبق عرف ديپلماتيک معمول، هم به مسئولان کشورهاي مختلف نامه مي نگاشت ، هم به نامه هاي آنان پاسخ مي داد و هم هيات هاي نمايندگي مختلف را به حضور خويش مي پذيرفت که متن تمامي اين نامه ها و ديدارها در صحيفه حضرت امام خميني ره موجود است .
نظر خودتان را ارسال کنید