چرا شهوت از نظر اسلام بد است؟

طرفداران آزادى گستردة جنسى به چند مطلب معتقدند: 1. ارضاى انواع غرايز، موجب سعادت آدمى است و تمامى بيمارى‏ها و آشفتگى‏هاى روانى، ناشى از عدم ارضاى آنها است براى مثال فرويد، روان‏شناس و روان‏کاو مشهور اطريشى، با تکيه بر روان ناخود آگاه آدمى، معتقد است همه بيمارى‏هاى روانى، در نتيجه واپس زدن و سرکوب غريزه جنسى است و حتى عشق مادرى و محبت فرزندى و برادرى، رفاقت و دوستى و احساسات مذهبى و هنرى، همه برخاسته از غريزة جنسى است.(2) 2. ايجاد هر گونه منع و محدوديت در مقابل غريزة جنسى، موجب شعله ورتر شدن آن و حرص بيشتر انسان نسبت به آن مى‏گردد. 3. بهره‏ورى از غريزة جنسى، بايد از هر گونه قيد و بندى آزاد باشد و لذا بايد با رفع هر گونه مانع وايجاد کمونيسم جنسى، با تحريک و ترويج غريزة جنسى، مانع بيمارى‏هاى روانى و حرص ورزى مردم در اين زمينه شد. اما در مقام بررسى و نقد اين ادعاها، گفتنى است: درست است که سرکوب و ايجاد محدوديت‏هاى شديدى که موجب عدم بهره‏ورى کافى از غريزة جنسى شود، مى‏تواند موجب بروز برخى آشفتگى‏ها و امراض روانى شود اما اين ادعا که همه بيمارهاى روانى ناشى از اين امر است، دليلى ندارد بلکه وجود گستردة آشفتگى‏ها و بيمارى‏هاى جسمانى در افرادى که در ارضاى غريزه جنسى خود محدويتى ندارند، دليلى بر بطلان آن است. از طرفى، اسلام به هيچ روى با سرکوبى غريزه جنسى موافق نيست بلکه آن را ضد ارزش مى‏داند. انسان به دليل فطرت کمال جويى مطلق خود، ظرفيت تنوع‏طلبى و سيرى ناپذيرى دارد که لذت‏جويى انسان، يکى از مصاديق آن است. اگر اين ميل درونى انسان به سوى غرايز مختلف از جمله غريزة جنسى هدايت شود، هرگز از برخوردارى و بهره ورى جنسى احساس سيرى و بى‏نيازى نخواهد کرد و اين امر عواقب بسيار زشت و خطرناکى از جمله انحراف جنسى و تجاوز را در پى دارد. به همين جهت با آموزش و تبيين منطقى محدويت‏هاى لازم، بايد اين حساسيت‏ها و حرص و ولع انسان را از بين برد. تا اينجا روشن شد که اسلام نه با رهبانيت و سرکوب غريزه جنسى موافق است و نه با آزادى گسترده و بهره‏ورى لجام گسيخته و ليبراليسم جنسى. سياست راهبردى اسلام نسبت به غريزه جنسى، بهره‏ورى هدايت يافته و مهار شده است. بنابراين، اسلام در اين مورد همانند بسيارى از موارد ديگر آدمى را به اعتدال و ميانه روى در استفاده از غريزه جنسى فرا مى‏خواند و افراط و تفريط در بهره‏ورى از غريزة جنسى را نشانة جهالت و نادانى انسان مى‏داند. اما تدابير عملى اسلام در بهره ورى حکيمانه از غريزه جنسى را مى‏توان در دو دسته جاى داد: 1. تدابير هدايتگرانه شاخص‏ترين اين تدابير، سه چيز است: تقديس ازدواج دائم، تجويز تعدد زوجات و تجويز ازدواج موقت. از جمله تعاليم انکارناپذير اسلام که همواره شيعه بر آن اصرار ورزيده مشروعيت ازدواج موقت است يعنى، اسلام براى ارضاى غريزه جنسى، تنها به الگوى ازدواج دائم اکتفا نکرده است بلکه هر گاه فردى نتواند به هر دليلى از جمله هزينه‏هاى مالى، وضعيت شغلى و تحصيلى و از همسر دائم برخوردار گردد، اسلام الگوى ديگرى از بهره‏ورى جنسى را با عنوان «ازدواج موقت» پيشنهاد و تجويز کرده است. بدين ترتيب، از بروز بسيارى انحرافات جنسى پيش‏گيرى مى‏کند. بنابراين در مشروعيت ازدواج موقت حرفى نيست اما در مقبوليت آن به دليل ذهنيت‏هاى بدى که در جامعه وجود دارد و نيز به دليل سوء استفاده برخى احتياج به کار فرهنگى زيادى هست تا هم آن ذهنيت‏هاى بد از بين برود و هم جلوى سوء استفاده عده‏اى گرفته شود. بنابراين مخالفت با قانونى شدن ازدواج موقت، عين جهالت و بى‏خبرى است. 2. دستورهاى بازدارنده شامل مجموعه‏اى از احکام فقهى و اخلاقى درباره روابط زن و مرد، و پيش‏بينى برخى مجازات‏ها در اين باره است. در مورد شرايط کنونى جامعه وچگونگى کنترل اين غريزه گفتنى است: هر چند مسائل اقتصادى در ايجاد اين شرايط نقش دارد اما بخش مهمى از مشکلات، فرهنگى و ناشى از بى‏توجهى به دستورهاى اسلام است. در وضعيت کنونى، به نظر ما توجه به امور زير تا حدى کار ساز است: الف. جلوگيرى از خيالات و انديشه‏هاى باطل جنسى و منحرف کردن آنها با مطالعه روزنامه، کتاب، مجله و گفتن ذکر و کارهايى از اين دست. ب. ايجاد حريم‏هاى خاص ميان افراد نامحرم بارزترين تدابير اسلام در اين باره بدين قرار است: 1. منع نگاه شهوت‏انگيز به نامحرم 2. وجوب پوشش و عدم تجمل و خودنمايى 3. منع تماس‏هاى فيزيکى با نامحرم 4. عدم گفت‏وگوى شهوت‏انگيز با نامحرم 5. پرهيز از استعمال بوهاى خوش براى نامحرم 6. خلوت نکردن با نامحرم. ج. گوش نکردن به موسيقى‏هاى تحريک کننده جنسى چرا که اين گونه موسيقى‏ها موجب ميل و اشتهاى سيرى ناپذير و نامعقول غريزه جنسى و در واقع ايجاد نوعى جنون جنسى مى‏شود. د. توصيه به عفت و حياى جنسى چرا که نقش عفت و حيا در پيش‏گيرى از گناه و انحراف جنسى بسيار کار آمد است. ه. ازدواج دائم به تأخير انداختن ازدواج براى کسانى که آماده ازدواج هستند، باعث به وجود آمدن مشکلاتى براى خود آنها و نيز جامعه مى‏شود. پس گاهى ازدواج کردن براى افراد، واجب و ضرورى مى‏شود و آن زمانى است که آنها قادر به حفظ دل و ديده خود از گناه نباشند. پرهيز از تشريفات دست و پاگير، ازدواج را آسان مى‏کند و نيز به آنان اميد مى‏دهد که مسئله فقر را مطرح نکنند زيرا با اتخاذ شيوه صحيح و منطقى در زندگى، اين مشکل به راحتى قابل حل است. بنابراين، در مرحله اول، توصيه به ازدواج ساده و بدون تشريفات است. در مرحله دوم، کسى که امکانات ازدواج براى او فراهم نيست، مى‏تواند با انتخاب همسر و اجراى صيغه عقد، ازدواج را به تأخير بيندازد و مدتى را به صورت نامزد باقى بماند، و در مرحله سوم، در صورت نبود امکانات ازدواج، دستور قرآن عفاف و عفت نفس است: مى‏فرمايد: « وَ لْيَسْتَعْفِفِ الَّذينَ لا يَجِدُونَ نِکاحًا حَتّى يُغْنِيَهُمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ» «و کسانى که امکانى براى ازدواج نمى‏يابند، بايد پاکدامنى پيشه کنند تا خداوند از فضل خود، آنها را بى‏نياز گرداند». بنابراين، براى حل مشکل ازدواج، بايد هم مشکلات فرهنگى و هم مشکلات اقتصادى از قبيل مشکل مسکن، اشتغال و را حل کرد و اين هم نياز به جهاد و برنامه‏ريزى همه جانبة دراز مدت و کوتاه مدت دارد.