از عهدی که با خدا کرده ام پشیمانم،راه منحل کردن عهد چیست؟

بسم الله الرّحمن الرّحيم سلام عليکم عهد شرعي داراي شرائطي است که از جمله خواندن صيغه است و لازم نيست به زبان عربي باشد، و مقصود از صيغه آن است که مورد نذر يا عهد را بر زبان بياورد مثلا بگويد با خداي خود عهد مي کنم که اگر فلان معصيت را انجام دادم يک روز روزه بگيرم که اگر شما اينطور عهد کرده باشيد در صورت تخلف و عمل نکردن به مقتضاي عهد بدون عذر شرعي_کفاره بر شما واجب مي شود و کفاره آن همان کفاره افطار عمدي روزه ماه رمضان است. (يعني 60روز روزه و يا اطعام 60مسکين) (توضيح المسائل مراجع ج2 ص 552 و 553) نظرايت الله سيستاني: 2677 - در عـهـد هم مثل نذر بايد صيغه خوانده شود و مشهور آن است که کارى را که عهد مى کند انجام دهد , بايد يا عبادت باشد , مثل نماز واجب و مستحب يا کارى باشد که انجام آن شرعا بهتر از ترکش باشد , ولـى ظـاهر آن است که اين امر معتبر نيست بلکه اگر طورى باشد که در مساله ( 2680 ) راجع به متعلق قسم خواهد آمد , باز هم عهد صحيح است و بايد آن کار را انجام دهد. 2678 - اگـر بـه عهد خود عمل نکند , بايد کفاره بدهد يعنى شصت فقير را سير کند , يا دو ماه پى در پى روزه بگيرد , يا يک بنده آزاد کند 2680 - قـسـم چند شرط دارد : اول کسى که قسم مى خورد بايد بالغ و عاقل باشد و از روى قصد و اختيار قـسـم بـخـورد , پس قسم خوردن بچه و ديوانه و مست و کسى که مجبورش کرده اند درست نيست و هم چنين است اگر در حال عصبانى بودن بى قصد يا بى اختيار قسم بخورد. دوم کـارى را که براى انجام آن قسم مى خورد بايد حرام يا مکروه نباشد , و کارى را که قسم مى خورد ترک کـنـد , بـايـد واجب يا مستحب نباشد , و اگر قسم بخورد کار مباحى را بجا آورد , چنانچه انجامش از نظر عـقـلا بـهتر از ترکش باشد قسمش صحيح است و هم چنين اگر قسم بخورد , کارى را ترک کند چنانچه ترکش از نظر عقلا بهتر از انجامش باشد , قسمش صحيح است , بلکه در هر دو مورد اگر انجام يا ترکش از نظر عقلا بهتر نباشد ولى براى شخص او بهتر باشد , باز هم قسمش صحيح است . سوم به يکى از اسمهاى خداوند عالم قسم بخورد که به غير ذات مقدس او گفته نمى شود مانند ( خدا ) و ( اللّه ). و نـيـز اگر به اسمى قسم بخورد که به غير خدا هم مى گويند ولى به قدرى به خدا گفته مى شود که هر وقـت کـسـى آن اسـم را بـگـويد ذات مقدس حق در نظر مى آيد , مثل آن که به خالق و رازق قسم بخورد صـحيح است , بلکه اگر به اسمى قسم بخورد که به تنهايى ذات مقدس ربوبى از آن در نظر نمى آيد , ولى چـنـانـچه در مقام قسم خوردن استعمال شود ذات حق به نظر مى آيد مثل سميع و بصير , باز هم قسمش صحيح است . چـهارم قسم را به زبان بياورد , ولى آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحيح است و هم چنين براى کسى که قادر بر تکلم نيست اگر بنويسد و آن را در قلبش قصد کند کافى است بلکه در غيرش نيز احتياط ترک نشود. پنجم عمل کردن به قسم براى او ممکن باشد و اگر موقعى که قسم مى خورد , ممکن باشد و بعدا از عمل به آن عاجز شود , چنانچه خود را عمدا عاجز نکرده باشد , از وقتى که عاجز مى شود قسم او به هم مى خورد , و هـم چـنين است اگر عمل کردن به نذر يا قسم يا عهد به قدرى مشقت پيدا کند که نشود آن را تحمل کرد. انشاءالله عاقبت بخيربشويد. التماس دعا