باسلام خدمت شما پرسشگر محترم مقدمه : در منابع شيعه صدور فرمان شهادت امام حسين عليه السلام توسط يزيد، امري قطعي است، اما اينکه در منابع اهل سنت هم به اين موضوع پرداخته شده يا نه؟ سوالي است که به آن پاسخ خواهيم داد. در ميان علماي اهل سنت افراد اندکي همچون عبدالمغيث حنبلي و ابن تيميه سعي نموده اند از يزيد جانبداري کنند و او را بي‌گناه جلوه دهند و يا حداقل او را شخصي نشان دهند که توبه نموده اما عده ديگري ا ز علماي اهل سنت همانند شيعه معتقدند که فرمان قتل امام حسين عليه السلام توسط يزيد بن معاويه صورت گرفته است. البته گزارش­هاي تاريخي اهل سنت در اين زمينه به چند دسته تقسيم مي­شود.

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم اولا : اينکه گفته ايد : « در تمامي کتب آمده که حضرت زينب و زنهاي ديگر موجود در حرم امام حسين (عليه السلام) همه هنگام ديدن بدن بي سر امام گريبان چاک کردند و مو آشفته نمودند » ، در اين رابطه بايد بگوئيم : در کتابها به اين صورت که شما گفتيد ، روايتي نيامده و يا حداقل ما نيافتيم ؛ و در رواياتي هم که در اين زمينه نقل شده ، اشاره اي به آشفته نمودن مو نشده است : روايت اول ( در مجلس يزيد ) : ثم وضع رأس الحسين ع بين يديه و أجلس النساء خلفه لئلا ينظرون إليه فرآه علي بن الحسين ع فلم يأکل الرءوس بعد ذلک أبدا و أما زينب فإنها لما رأته فأهوت إلي جيبها فشقت ، ثم نادت ب

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم از ديدگاه قرآن، مرگ فنا و نابودى نيست؛ بلکه انسان با تمام هويت و واقعيتش پس از مرگ، به حيات خود در برزخ ادامه مى‏دهد. 1- در آيات بسيارى از قرآن مجيد بر پيامبران گذشته سلام داده شده، در حالى که از دنيا رفته بودند؛ “سلام على نوح فى العالمين” 2- درک درست حيات برزخى و آيات قرآن و روايات، به روشنى بر امکان سخن گفتن با مردگان معمولى و اينکه آنان سخن ما را مى‏شنوند و به ما پاسخ مى‏دهند، دلالت دارد.

سلام وقت شما بخير درخواست کمک از غير خدا، دو صورت دارد: 1- کمک خواهي از غير خدا، خواه انسان يا عامل طبيعي، با اعتقاد به اين که او در فعل و کمک رساني خود، از خدا بي نياز است و از موضع استقلال، انسان را ياري مي کند، بى شک چنين استعانت و کمک خواهي، شرک است و ناپسند. 2- کمک خواهى از غير خدا به قيد اين که اين فرد، در کمک رساني خود، از نيروي خدادادي بهره گرفته و انسان را ياري مي کند، چنين کمک خواهي نه‏ تنها مايه شرک نيست، بلکه عين توحيد است، اصولا زندگى بشر و جريان طبيعت، بر کمک‏ گيرى از اسباب، استوار است و در اين مسئله، هيچ فرقى ميان اسباب طبيعى و غيبى نيست.