باسلام خدمت شما پرسشگر محترم علت توجه به مسئله عيد نوروز در نزد ايرانيان و برخي مسئولين به خاطر رواياتي است که در اين باره وارد شده است
در برخي روايات، تجليل امامان«عليهم السلام» از عيد نوروز مشهود است. به عنوان مثال، در روايتي منسوب به حضرت امام جعفر صادق«عليه السلام» آمده است که ميفرمايد:«نوروز، روزي است که پروردگار از بندگان پيمان گرفته است او را عبادت کنند و بدو شرک نورزند و به فرستادگانش و امامان«عليهم السلام» ايمان آورند.
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
خير مطلب ذکر شده نمي تواند صحيح باشد و در اين رابطه احاديث و مطالب فراواني نقل شده است که ما به برخي از آنها اشاره مي کنيم. شيخ حر عاملي به نقل از تفسير علي بن ابراهيم قمي مي نويسد: «... خدا امامان را از نسل امام حسين ـ عليه السلام ـ قرار (داده) و پس از مرگ او را به دنيا برگرداند و ياريش کند تا دشمنانش را بکشد. و سلطنت روي زمينش دهد.»[1]
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
به طور خلاصه در مورد سيادت مي توان بيان داشت که:
سيد به معناي آقا و اطاعت شده، رئيس و بزرگ آمده است. سيادت عنواني است اعتباري، نه تکويني و عنواني است براي مردان و زناني که در طول نسب خويش به حضرت هاشم بن عبد مناف (جدّ دوم رسول خدا) ميرسند. هر کس سلسله نسب او به هاشم بن عبد مناف يا فرزندان او برسد، سيد محسوب ميشود.(1)
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
بسياري از شيعيان اين عبارت را در هنگام اذان ، بر زبان مي آورند ، در ابتدا بايد گفت که اجماع شيعيان بر استحباب اين شهادت است ؛ اما در مورد علت استحباب آن اختلاف دارند :
نظر علماي شيعه در مورد استحباب شهادت ثالثه «أشهد أن عليا ولي الله»:
در اين زمينه دو نظر موجود است :
1- عده اي آن را جزء مستحب مي دانند ؛ يعني مانند قنوت که جزئي از نماز بوده و مستحب است .
سلام خدمت شما پرسشگر محترم
الف: ظهور پيامبران
نکته اول : ظهور پيامبران؛ اختصاص به منطقه خاصي ندارد و آيات قرآن، دلالت دارد بر اين که هر قوم و امتي پيامبري داشتهاند: و ان من امّة الا خلافيه نذير ، (فاطر، آيه 24) و فلقد بعثنافي کل امّة رسولاً ان اعبدوا الله و اجتنبوا الطاغوت ، (نحل، آيه 36). و اگر در قرآن مجيد، تنها نام عدّه معدودي از پيامبران بزرگ برده شده؛ بدين معنا نيست که تعداد ايشان منحصر به همين افراد بوده است؛ بلکه در خود قرآن تصريح شده است که بسياري از پيامبران بودهاند که نامي از ايشان در اين کتاب شريف به ميان نيامده است. ورسلاً لم نقصصهم عليک ، (نساء، آيه 124).
پاسخ: آياتي وجود دارد که دربارة حضرت امام حسين‌نازل شده است. همچنين آياتي هست که بر اساس نقل مورخان و محدثان، سر مبارک امام حسين‌آن آيات را بعد از شهادت و بر بالاي نيزه تلاوت مي نمود. برخي از آيات سوره کهف از اين آيات است. در روايتي از زيدبن ارقم آمده است: سر مبارک حضرت امام حسين‌را در حال خواندن قرآن ديدم اَم حَسِبت‌َ اَن‌َّ اَصحـَب‌َ الکَهف‌ِ والرَّقيم‌ِ کانوا مِن ءايـَتِنا عَجَبـا; (27)آيا گمان کردي اصحاب کهف و رقيم از آيات عجيب ما بودند. موي بر تنم راست شد و گفتم. اين ماجرا عجيب‌تر از جريان اصحاب کهف است. (28) آيات ياد شده درباره داستان اصحاب کهف است.
مسئله انسان سازي، جامعه سازي و انتقال فرهنگ شيعي به نسل بعد، در مجالس امام حسين عليه السلام، قوي تر مي باشد؛ زيرا ماهيت قيام امام حسين عليه السلام و نيز آموزه هاي تربيتي، سياسي، فرهنگي و اجتماعي عاشورا، در رشد و بالندگي انسان و جامعه چشم گير بوده و عناصر رويداد کربلا، مؤلفه هاي اساسي و اصلي را در ترسيم فرهنگ شيعي رقم زده است که توسط مراسم سوگواري به نسل بعد منتقل مي شود.
پاسخ: در اوصاف، القاب و عناويني که براي امام حسين(ع) به کار رفته، به خصوص آنچه از زيارت نامههاي آن حضرت ديده ميشود، همه نشان دهنده مقام والا و جايگاه رفيع او نزد خدا و رسول و ائمه است.
يکي از اين اوصاف و القاب امام حسين(ع) «مصباح الهدي» است«بيش از چهل لقب براي امام حسين(ع) نقل شده است . (2)
در حديثي از رسول خدا(ص) روايت شده است که فرمود :در سمت راست عرش الهي نوشته شده است: ان الحسين مصباح هدي و سفينه نجاه؛ به درستي که حسين(ع) مصباح هدايت و کشتي نجات است».
(3)
