موضوع مورد پرسش را در چند محور بررسي مي کنيم.



1. لعن، نفرين، تکفير و ناسزاي به ديگران از آن جهت که طرف مورد لعن، تکفير و ... مستحق چنين نسبتي نيست، طبيعي است که از نظر شرع مقدس اسلام و آموزه هاي ديني، مورد نهي است و برايش عذاب اخروي در نظر گرفته شده است. اين مسئله نه تنها از نظر شرع مقدس اسلام که احکامش از سرِ حکمت و مصلحت است، مورد پذيرش نيست که هيچ قانون بشري و غير الاهي نيز چنين مسائلي را مجاز نمي شمارند و به انسان اجازه نمي دهد که به حريم شخصيت شهروندان تجاوز کند و مرتکبان آنها را مورد پي گرد قانوني قرار مي دهند.

رحمت خداي متعال بسيار گسترده است،[1] و بسياري از گناهان را مي‌بخشد؛ از اين‌رو در مورد پرسش با توجه به اين‌که صاحبان حق نسبت به ستمي که بر آنان رفته بود، گذشت را پيشه ساختند، بخشيدن خدايي که ارحم الراحمين است، عجيب نخواهد بود.
حضرت يوسف(ع) که بيشترين ستم به او روا شده بود، از خودگذشتگي نشان داده و برادرانش را بخشيد.
در اين‌باره قرآن کريم به نقل از يوسف مي‌فرمايد: «او گفت: امروز ملامت و توبيخى بر شما نيست! خداوند شما را مي‌بخشد و او مهربان‌ترين مهربانان است».[2]

بسم الله الرّحمن الرّحيم
سلام عليکم
ازشوهر دوم اگرقبلا هم بچه اي نداردبه زن يک چهارم ارث مي رسد وبه فرزندان زن ازشوهر قبلي ارث نمي رسد.
اگر زن از دنيا برود چون بچه داردهرچند ازهمسر قبلي، به مرد يک چهارم ارث مي رسد.

انشاءالله عاقبت بخيربشويد.
التماس دعا

بسم الله الرّحمن الرّحيم
سلام عليکم
درقوانين رانندگي بعضي ازآنها تخلف ازآن منافات با روح قانون دارد مثل عبور ازچراغ خطر و مکالمه باتلفن همراه هنگام رانندگي و...