باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
نظريات متعددي در پاسخ به اين پرسش وجود دارد(1) که مهمترين آنها عبارتند از:
1- پيامبر اسلامي به هيچ شريعتي عمل نکرده و پيرو هيچ ديني نبوده است.
2- ايشان پيرو دين مسيحيت بوده است.
3- ايشان پيرو دين حضرت ابراهيم (ع) بوده است.
4- پيروي دين خود (اسلام) بوده است.
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
با توجه به متون ديني در اصل شفاعت کسي نميتواندشک کند ولي شفاعت داراي شرايطي است که بعد از بيان مقدماتي به ان پرداخته ميشود کلمه شفاعت از ريشه شَفع به معني جفت بوده و برگرفته از ضَمّ الشَّي اِلي مِثلِهِ است و نقطه مقابل آن وَتر به معناي تک و تنها است سپس به ضميمه شدن فرد برتر و قويتري براي کمک به فرد ضعيف اطلاق گرديده استو به همين دليل که شفيع به هنگام درست کردن کار ديگري و شفاعت در مورد او در حقيقت خود را رفيق او قرار مي دهد به او شفيع و به کارش شفاعت گفته اند.همينطور کسي که ملک ديگري را جزو ملک خود سازد شفيع گفته مي شود.
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
نکته:
پيامبران و امامان بدان جهت که بندگان شايسته خداوند هستند، سزاوار احترام و محبت هستند.
احترام و ابراز ارادت به آنان، بدان جهت نيست که براى آنان در مقابل خدا، مقام و ارزشى مستقل قائل باشيم؛ بلکه آنان مستقل از خدا هيچ ندارند و همه عظمت آنان و عشق و محبت ما به ايشان، ناشى از آن است که آنان در اوج معرفت، بندگى و عبوديت حضرت حق قرار دارند و مورد عنايت خاص پروردگار مى?باشند.
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
پاسخ سوال اول:
دلايل فراوانى بر عدم تحريف قرآن وجود دارد که برخى از آنها را (غير از دلايل قرآني) مورد بررسى قرار مى دهيم:
--- اول: دليل قرآنى : که به علت خواست شما از بيان آن خودداري کرديم.
--- دوم: دليل روايى
الف) حديث متواتر ثقلين که از طرق عامه و خاصه نقل شده است. (1) اين حديث سه نکته را به صراحت بيان مى کند:
اول آن که پيامبر فرموده است: اني تارک فيکم الثقلين کتاب الله و عترتي؛
دوم آن که: ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا؛
سوم آن که: و انهما لن يفترقا حتى يردا علي الحوض.
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
پاسخ سوال اول:
آنچه وظيفه ماست تشبه به آن حضرات و پيمودن راه آنان است ما بايد در همه حال سرباز آماده آن حضرت بوده و همواره در خدمت ايشان باشيم. اين مسأله را آيه 200 سوره آل عمران بيان فرموده: «يا ايها الذين امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقواللّه لعلّکم تفلحون؛ اى کسانى که ايمان آوردهايد، صبر کنيد و يکديگر را به صبر واداريد و مرابطه نماييد و تقوا و خداترسى را پيشه سازيد، باشد که رستگار شويد».
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
شيخى گرى، نوعى انشعاب از تشيع است که در قرن دوازدهم هجرى پديد آمد. بنيان گذار آن شيخ احمد احسائى است. وى که در زمان فتحعلى شاه در کربلا مى زيست، ذاتا مرد تيزهوش و زبان دارى بوده و شاگردان زيادى هم داشت که در ايران و عراق و جنوب عربستان بسيار معروف شدند.
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
در حقيقت «شريک القرآن» به معناى «همپا و همراه بودن با قرآن» است.
خواندن امام زمان (عليهالسلام) با تعبير زيبا و گرانسنگ «شريکالقرآن» برگرفته از سخنان ائمه معصومين عليهمالسلام است. اين تعبير در چند زيارت معتبر خطاب به امام حسين و حضرت مهدى عليهما السلام وارد گرديده است:
«السلام عليک يا امينالرحمان، السلام عليک يا شريکالقرآن» (بحار، ج97، ص336)
«السلام عليک يا صاحبالزمان، السلام عليک يا خليفة الرحمان، السلام عليک يا شريک القرآن، السلام عليک يا قاطع البرهان» (مفاتيحالجنان، جامعالزيارت)
سلام وقت شما بخير
مسأله 1506 اگر در حال حيض يا نفاس زن، آفتاب يا ماه بگيرد (1) و تا آخر مدتي که خورشيد يا ماه باز مي شوند در حال حيض يا نفاس باشد نماز آيات بر او واجب نيست (2) و قضا هم ندارد.
اين مسأله، در رساله آيت اللّه بهجت نيست
(1) (خوئي، تبريزي:) يا رعد و برق و مانند اينها اتّفاق بيفتد، نماز آيات بر او واجب نيست و قضا هم ندارد.
(سيستاني:) يا زلزله اتفاق بيفتد، نماز آيات بر او واجب نيست و قضا هم ندارد.
حائض و نماز آيات
همه مراجع (به جز فاضل و وحيد): قضاى آن واجب نيست.1
آيه?اللّه? فاضل: بنابر احتياط واجب، بايد قضا کند.2
آيه?اللّه? وحيد: اگر در هنگام گرفتگى خورشيد و ماه حائض بوده، قضاى آن واجب نيست؛ ولى اگر در هنگام زلزله بوده، بايد پس از پاک شدن آن را بدون نيت ادا و قضا به جا آورد.3
پي نوشت ها
1.امام، صافى، مکارم و نورى، توضيح?المسائل مراجع، م 1506 و تبريزى و سيستانى، منهاج?الصالحين، احکام?الحائض، م 232 و بهجت، وسيلة النجاة، ج 1، م 283 و دفتر: خامنه?اى.
2. تعليقات على العروه، ج 1، احکام الحائض، الحادى عشر.
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
آرماگدون (Armageddon) يک عقيده مذهبي - تاريخي است که مبتني بر اعتقاد به پايان رسيدن دنيا و رودررويي دو گروه خير و شر است؛ چنان که فرهنگ ادوانس لزنر آن را چنين معنا کرده است
(1) The final conflict between good and evil at the end of the world
يعني رويارويي و نبرد نهايي ميان خير و شر در پايان جهان (آخرالزمان).
تقريباً همه اديان (با اختلاف در تعابير) اتفاق دارند که در اين روز نيروهاي خير بر نيروهاي شر برتري يافته و خير و نيکي براي هميشه پيروز خواهد شد.
