آیا امامان علم غیب داشتند؟
غيب به معناي پوشيده بودن چيزي از حواس و ادراک، و شهادت به معناي آشکار بودن است. يک شيء ممکن است براي کسي غيب و براي کس ديگري مشهود باشد. اين امر وابسته به حدود وجودي آن شخص و احاطه او بر عالم وجود است. طبق آموزه هاي قرآني، علم به غيب به صورت تام و تمام فقط در اختيار خداوند است؛ زيرا اوست که احاطه همه جانبه بر تمامي عالم دارد. قرآن در اين باره مي فرمايد بگو: غيب (و معجزات) تنها براى خدا (و به فرمان او) است[1] .