در زمينه علم امامان معصوم (ع) چند پاسخ وجود دارد: پاسخ اول: هر چند ائمه (ع) از علم غيب برخوردارند و به وقايع گذشته و حوادث حال و آينده آگاهي دارند. اما تکليف آنان مانند ساير افراد بشر بر اساس علم عادي است. علم غيب براي آنان تکليفي به دنبال نمي‏ آورد. به همين دليل علم غيب ائمه (ع) از نحوه شهادت خود براي آنان تکليف آور نيست. امام بر اساس علم عادي خود ميوه ه‏ايي را پيش روي خود مي‏بيند که مانعي از خوردن آن نيست. بر همين اساس تناول آن ميوه جايز است. اگر چه بر اساس علم غيب از مسموم بودن آن آگاهي دارد.

سلام وقت شما بخير بنا برآيات قرآن، آسمان ها هفت تا هستند (السموات السبع ؛سبع سماوات)(1). البته بعضي منظور از هفت آسمان را لايه هاي هفت گانه آسمان دانسته اند، ولي اين نظر از جانب غالب مفسران رد شده ،زيرا به بيان قرآن آسمان دنيا که پايين ترين و پست مرتبه ترين آسمان ها است، با ستارگان زينت داده شده . از اين رو گفته اند: آنچه شناخته ايم، آسمان دنيا است و آسمان هاي ديگر نا شناخته اند(2) اما زمين در قرآن مفرد آمده ،چون منظور همين کره اي است که بر آن زندگي مي کنيم . البته در روايات به زمين هاي هفت گانه اشاره شده(3) که نمي دانيم منظور چيست .

امام صادق(ع) به نقل از پيامبر گرامي اسلام(ص) مي‌فرمايد: «هر آن‌کس که بميرد در حالي‌که امامش را نشناخته باشد، بر مرگ جاهليت مرده است».[1] بعد از پژوهش و جست‌وجو در کتاب‌هاي روايي و کلامي، رابطه‌اي بين اين حديث و حضرت زهرا(س) پيدا نشد، مگر استدلالي که مي‌توان با توجه به اين روايت بر حقانيت حضرت علي(ع) آورد. با توجه به اين روايت، از مخالفان امامت امام علي(ع)؛ سؤال مي‌شود: آيا حضرت زهرا(س) که دختر پيامبر و جزو اهل بيت ايشان است، و بنابر روايت پيامبر(ص)؛ پاره تن ايشان است،[2] هنگامي که از دنيا رفت، مسلمان از دنيا رفت يا به مرگ جاهلي؟

بر پايه روايات؛ امام علي(ع)، ‌حضرت فاطمه(س) را غسل دادند. از امام جعفر صادق(ع) پرسيدند: چه کسى فاطمه(س) را غسل داد؟ ايشان در پاسخ فرمود: «حضرت علي(ع)!؛ زيرا حضرت فاطمه، صديقه بود و غير از شخص صديق کسى حق نداشت وى را غسل بدهد».[1] البته در برخي از روايات آمده که اسماء بنت عميس نيز در غسل حضرت زهرا(ع) به حضرت علي(ع) کمک مي‌رسانده و از او نقل است که مي‌گفت: «فاطمه(س) به من وصيت کرد که مرا فردي جز تو و علي نبايد غسل دهد، به دنبال چنين وصيتي بود که من و علي(ع) او را غسل داديم‏».[2] پي نوشت ها: [1]. ابن شهر آشوب مازندراني، مناقب آل أبي‌طالب(ع)، ج 3، ص 364، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق.