سلام 1- نظام خلقت بر اساس اسباب و علل است و خدا بر اساس همين نظام کارها را انجام مي دهد وقتي انساني که معجوني از مخلوق مادي و ملکوتي است با تمام اين خلقيات و اموري که ما در خود مشاهده مي کنيم خلق مي شود اين گتره اي نيست که به هر صورتي ممکن باشد.

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم روايت «لولاک لما خلقت الافلاک» ( بحارالانوار ج 15، ص 28؛ ج 16، ص 406، و ج 57، ص 199 ) و روايت «... و لولا على لما خلقتک و لولا فاطمة لما خلقتکما») مستدرک سفينه البحار، شيخ على النمازى، ج 3، ص 168 و 169.) و نيز: «فلولاکم ما خلقت الدنيا و الأخرة و لا الجنة و النار ( همان، 167.) که تقريبا همگي با يک سياق به سوال شما مربوط ميشود . با فرض اينکه اين روايات با سند صحيح نقل شده باشند, در اين باره، يکى از سه معناى زيرشايان توجه است: 1. هدف از خلقت جهان، چيزى است که جز با وجود پيامبر(ص) و اهل بيت او تحقق نمى‏يابد.

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم عدالت به معناي تساوي نيست بلکه عدالت به معناي قرار دادن هر چيزي جاي خودش مي باشد و اينکه يکي ذهن خوبي دارد و ديگري کند ذهن مي باشد به عدالت خدا ربط ندارد به علت هاي گوناگوني ربط دارد در واقع جهان طبيعت داري تاثير و تاثر مي باشد مثلا پدر و مادر غذاهايي مي خورد که فرزندش تيز هوش مي شود و يکي نمي خورد يا رعايت نمي کند يکسري مسائل رامي شود کند ذهن.نکته ديگر اينکه معيار و ملاک ايمان و عمل صالح است نه کند ذهني و تيز هوشي و...موفق باشيد.

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم از احاديث و آيات قرآن کريم به دست مي آيد که اگر انسان پيش از مردن نتواند از عهده حق الناس برآيد و در همان حال بميرد، در آن جهان سخت گرفتار خواهد شد. بعد از شرک، گناهي بدتر از ظلم در حق مردم نيست؛ زيرا ممکن است خداوند از حق خودش(حق الله) يعني گناهاني که تنها تخلّف و معصيت الهي باشند، گذشت کند؛ ولي حق الناس که در دنيا ضايع شده است قابل بخشش نيست.