در مورد جهان هاي موازي دو احتمال وجود دارد که به هر دو مورد مي پردازيم. اميد است که پاسخ خود را در اين زمينه دريافت داريد. 1. مثل افلاطوني: عالم مثال مرتبه‏اي از وجود امکاني است که نه مجرد محض است و نه مادي صرف، بلکه متوسط ميان آن دو مي‏باشد. يعني از اصل ماده و برخي عوارض آن مانند تغيّر و حرکت منزه است،ولي با برخي آثار ماده مانند شکل، بعد، وضع و مانند آن همراه است. عالم مثال را برزخ نيز مي‏نامند. علت اين که آن را برزخ مي‏نامند، اين است که برزخ در لغت به معني واسطه و حائل ميان دو چيز است.

با دقت در آموزه هاي ديني اين نکته کليدي به دست مي آيد که هر عمل خيري اعم از انجام واجب و مستحب و ترک حرام و مکروه، دو نوع ثواب دارد، ثواب ذاتي و ثواب معادل، يعني همچنان که در تحصيلات رسمي دو نوع مدرک مطرح است، مدرک رسمي و مدرک معادل، در مورد ثواب و پاداش تقريباً چنين قاعده اي جاري است، مثلاً در رواياتي وارد شده که اگر کسي مثلاً فلان عمل را انجام دهد معادل فلان تعداد نماز يا روزه ثواب دارد، اين به اين معنا نيست که قضاي آن عمل واجب نيست، بلکه به معناي اين است که معادل آن ثواب به داده مي شود اما جاي ثواب ذاتي آن عمل را نمي گيرد.

«فاجر» که جمع آن «فجار» و «فجره» است، درلغت به معناي هرزه، عياش، فاسد، خراب، زناکار، دروغ گو، بي حيا، بي شرم، وقيح و گستاخ آمده است. فجور که مصدر است به معناي «هرزگي، فسق، فساد، عياشي، گناه و زندگي گناه آلود» مي‌باشد(فرهنگ معاصر عربي- فارسي، ص???) «کلمه فسق» با «فجور» از نظر معنا به هم نزديک اند. فسق به نظر مي‌رسد بيشتر جهت مخالفت با خدا را بيان مي‌کند و فجور گستردگي فساد و گناه فرد را مي‌رساند.

ابتدا لازم به ذکر است که: اصل داستان که يزدگرد دختري به نام شهربانو يا نام ديگر داشته و به افتخار عقد زناشويي حسين بن علي(ع) و مادري امام سجاد(ع) نائل شده باشد، از نظر مدارک تاريخي سخت مشکوک است. مورخين عصر حاضر عموماً در اين قضيه تشکيک مي‏کنند و آن را بي‏اساس مي‏دانند. مي‏گويند در ميان همة مورخين، تنها يعقوبي جمله‏اي دارد به اين مضمون که گفته است: مادر علي بن الحسين(ع) «حرار» دختر يزدجرد بود و حسين(ع) نام او را غزاله نهاد. ادوارد براون از کساني است که داستان را مجعول مي‏داند. کريستن سن نيز قضيه را مشکوک تلقي مي‏کند.