اژه «ميته» در لغت، بيشتر در مورد حيواني مورد استفاده قرار مي‌گيرد که به صورت عادي مرده باشد،[1] پس به حيواني که مثلا با نيزه يا گلوله کشته شده باشد و يا ذبح آن بدون نام خدا انجام شده باشد، «ميته» و «مردار» گفته نمي‌شود.
سلام وقت شما بخير روزي پيامبر(صلي الله عليه وآله) در ميان اصحاب خود، براي تبيين «صراط مستقيم»، خط مستقيمي را روي زمين ترسيم نمود در دو طرف آن خطوط کج و معوجي را کشيد سپس (با اشاره به خطور کج و معوج) فرمود: هر کدام از اين راه ها شيطاني دارد که به آن دعوت مي‌کند و آنگاه آيه قرآن را تلاوت فرمود:« وَأَنَّ هَذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَلاَ تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَن سَبِيلِهِ[انعام/???] و اين است راه راست من.
سلام بهائيت انشعابي از بابيگري است و بابيت انشعابي از شيخيگري است. در اوائل قرن نوزدهم شيخ احمد احسائي و سيد کاظم رشتي، (شخصيت و انديشههاي کاشف الغطاء کتاب (الايات البينات) مؤلف آيت الله العظمي کاشفالغطاء به کوشش دکتر احمد بهشتي، کانون نشر انديشه اسلامي) مدعي رابطه مستقيم با امام زمان(عج) شدند و خود را واسطه ميان مردم مسلمان و آن حضرت معرفي کردند از همينجا راه و رسم شيخي پديد آمد و جمعي از افراد ساده لوح و گروهي از فرصت طلبها به آن گرايش پيدا کردند.
سلام وقت شما بخير متاسفانه برخي افکار و عملکردها در ميان مردم رواج پيدا کرده که نه پايه ديني دارد و نه مايه علمي و جز خرافات نام ديگري نمي توان بر آن نهاد . يکي از آن ها در مورد عطسه کردن است. بعضي‌ها پس از يک عطسه از لفظ «صبر آمد» استفاده مي‌کنند و بعضاً کار خود را به تعويق مي‌اندازند، کفش‌هاي خود را لنگه به لنگه مي‌پوشند يا در کفش‌هاي خود نمک مي‌ريزند! همچنين با آمدن دو يا چند عطسه ، عجله کردن در کار را برداشت مي کنند ! درحالي که اين گونه افکار خرافاتي بيش نيست.
محور و علت اساسى طرح اين سؤال، جريان خلقت حضرت آدم(ع) مي‌باشد. وقتى خداوند اراده فرمود که انسان را بيافريند، فرشتگان در نهايت ادب و احترام و به قصد پرسش و استفهام، از خداوند پرسيدند که: آيا ما براى تسبيح و تقديس تو کافى نيستيم؟! و اصولاً خلقت انسان براى چيست؟ وقتى خداوند راز خلقت انسان را برايشان بيان فرمود و به فرشتگان نويد داد که انسان خليفه خدا، در زمين است، فرشتگان متواضعانه دعوت پروردگارشان را (مبنى بر سجده بر حضرت آدم) پذيرفته و از سر اخلاص و احترام، بر آدم سجده کردند.
ابتدا به بررسى واژه‌هاى شيطان و جن و ارتباط مفهوم شيطان و جن و حدود تسلط شيطان مي‌پردازيم: مفهوم واژه شيطان و جن «شيطان» به معناى دور شده و متمرّد مي‌باشد. اين کلمه به صورت مفرد هفتاد و يک بار و به صورت جمع (شياطين) هيجده بار در قرآن مجيد آمده است. معناى لغوى: به عقيده طبرسى و راغب و ابن اثير و ديگران «نون» شيطان، اصلى و جزو کلمه است؛ يعنى از ماده «شطن يشطن» مي‌باشد.
عبارت «ما ملکت ايمانکم» را در نگاه لغوي مي‌توان اينگونه معنا کرد: «آنچه به‌دست آورديد» و يا «آنچه مالک آن شديد».
در روايات نام‌ها، کنيه‌ها و لقب‌هايي براي حضرت زهرا(س) آن بانوي بزرگوار نقل شده است که هر کدام به منزلت و کمال ظاهري و باطني آن بزرگوار اشاره دارد. پاسخ به پرسش مطرح شده در دو بخش «القاب حضرت زهرا(س) در احاديث» و «القاب حضرت زهرا(س) در منابع اسلامي» تنظيم مي‌شود. الف. القاب حضرت زهرا(س) در احاديث در اين نوشته، لقب‌هايي که در روايات –در قالب حديث و يا زيارت- آمده است، و براي آن حديث و روايتي يافتيم، ذکر مي‌شود. 1. حضرت امام صادق(ع) فرمود: «حضرت فاطمه(س) را نُه نام نزد حق تعالى است: فاطمه، صدّيقه، مبارکه، طاهره، زکيّه، راضيه، مرضيه، محدّثه و زهرا».[1] 2.
غيب به معناي پوشيده بودن چيزي از حواس و ادراک، و شهادت به معناي آشکار بودن است. يک شيء ممکن است براي کسي غيب و براي کس ديگري مشهود باشد. اين امر وابسته به حدود وجودي آن شخص و احاطه او بر عالم وجود است. طبق آموزه هاي قرآني، علم به غيب به صورت تام و تمام فقط در اختيار خداوند است؛ زيرا اوست که احاطه همه جانبه بر تمامي عالم دارد. قرآن در اين باره مي فرمايد بگو: غيب (و معجزات) تنها براى خدا (و به فرمان او) است[1] .
خداوند مي فرمايد: ما از رگ گردن به شما نزديک تريم . [1] پيامبر گرامي اسلام(ص) مي فرمايد : کسي که خود را بشناسد خدا را خواهد شناخت. [2] براين اساس کافي است انسان کمي با خود خلوت کرده و در باره وجود و ضعف ها و نيازهاي خود تفکر کند که روزي در اين جهان نبود و او را به اينجا آوردند و نياز هاي او را بر آورده کردند و در هر لحظه نياز هاي زيادي به آب و غذا و هوا و ...دارد که خود نمي تواند هيچ کدام آنها را فراهم نمايد حتي نمي تواند يک مولکول هوا بسازد! اين چه کسي است که نيازهاي او را بر آورده مي سازد؟
